12 książek, które trzeba przeczytać przed śmiercią. Zestawienie prestiżowego wydawnictwa
Krytycy literaccy, historycy, zapaleni czytelnicy czy nawet ci okazjonalni, będą mieli różne opinie na temat tego, która powieść jest naprawdę „najlepszą książką wszech czasów”. Jeżeli lubicie klasykę, warto przy doborze kolejnej lektury, skorzystać z podpowiedzi prestiżowych domów wydawniczych.
Encyclopaedia Britannica – najstarsze i najbardziej renomowane wydawnictwo encyklopedyczne na świecie, wyłoniło swoją listę 12 największych dzieł literackich wszech czasów. Oto powieści, które z różnych powodów zostały uznane za najlepsze w historii. Sprawdźcie, czy ich lekturę macie już za sobą, a jeżeli nie – cieszcie się wyjątkowymi tytułami, które pochłonęły miliony czytelników na całym świecie.
12 najlepszych książek wszech czasów według Encyclopaedia Britannica Inc.
12. „Kolor purpury” – Alice Walker
Celia, uboga i cierpiąca w milczeniu ofiara przemocy ojca, a następnie męża, odnajduje listy zaginionej siostry. Z nich dowiaduje się, że Nettie – po ucieczce z domu – wyjechała do Afryki, gdzie pracuje jako misjonarka. Więź, która łączy siostry staje się impulsem do opuszczenia męża i próby rozpoczęcia nowego życia.
11. „Dziwne losy Jane Eyre” – Charlotte Bronte
Historia młodej dziewczyny, która po stracie obojga rodziców, trafia do domu brata swojej matki. Nie potrafi jednak obudzić uczuć u ciotki, która – gdy tylko nadarza się okazja – pozbywa się dziewczynki, wysyłając ją do szkoły dla sierot, słynącej z surowego rygoru. Jane jednak udaje się przeżyć, zdobywa wykształcenie i wreszcie znajduje pracę jako guwernantka, w domu Edwarda Rochestera, samotnie wychowującego przysposobioną córkę. Wydawałoby się, że tu wreszcie znajdzie prawdziwe szczęście. Jednak los upomni się zadośćuczynienia za winy z przeszłości jej ukochanego pana. Jane nocą ucieka szukać swojej własnej drogi…
10. „Wszystko rozpada się” – Chinua Achebe
Słusznie nazywany ojcem literatury afrykańskiej, Achebe opowiada o swoim plemieniu. O czasach spokoju, hołdowania tradycji, które minęły bezpowrotnie. Opowiada o czasach, kiedy to w wiosce pojawili się misjonarze i kolonizatorzy. Biali, którzy narzucili swoją religię, podeptali tradycję.
9. „Pani Dalloway” – Virginia Woolf
Sto lat temu, w połowie czerwca 1923 roku, pani Dalloway wychodzi rano z domu, by kupić kwiaty na wieczorne przyjęcie. Jeszcze nie wie, że do Londynu przyjechał właśnie Peter Walsh, jej młodzieńcza miłość. Tego samego dnia Rezia Warren Smith prowadzi swojego męża Septimusa do doktora Bradshawa, w nadziei, że sławny lekarz poradzi coś na jego dziwny stan ducha. Losy bohaterów powieści splatają się niespodziewanie, szlaki ich wędrówek po Londynie przecinają się, każda postać jest widziana przez innych, każda też inaczej postrzega siebie, pozostałych i miasto.
8. „Umiłowana” – Toni Morrison
Osiemnaście lat temu Sethe udało się uciec i od tego czasu nie jest już niewolnicą. Mieszka w Ohio wraz z córką Denver oraz teściową. Nie czuje się jednak wolna. Wciąż dręczą ją wspomnienia z poprzedniego życia, a jej dom nawiedza duch utraconego dziecka. To bezimienna córka Sethe, na której grobie wyryto tylko jedno słowo: Umiłowana.
7. „Don Kichot” – Miguel de Cervantes y Saavedra
Głównym bohaterem powieści jest Alonso Quixano, czyli tytułowy Don Kichote – wysoko urodzony mieszkaniec La Manchy, który zainspirowany lekturą rycerskich romansów postanawia zostać uosobieniem cnót charakteryzujących idealnego wojownika i wyrusza w podróż w poszukiwaniu przygód. Zakochany w fikcyjnej damie swego serca – Dulcynei z Toboso, postrzega rzeczywistość w zniekształcony sposób i toczy walkę z wyimaginowanymi wrogami, takimi jak wiatraki czy smoki.
6. „Niewidzialny człowiek” – Ralph Ellison
Ta wyrafinowana artystycznie groteska ukazuje doświadczenia bezimiennego, czarnoskórego narratora, zagubionego studenta na murzyńskiej uczelni na Południu, pracownika fabryki w Nowym Jorku, lewicowego działacza społecznego, który powoli zmierza ku samopoznaniu. Ellison w brawurowy sposób wyszydza wszelkie rozpowszechnione w USA stereotypy na temat wzajemnych odniesień ludzi odmiennych ras.
5. „Droga do Indii” – Edward Morgan Forster
Panna Adela Quested przybywa do Czandrapuru, gdzie jej narzeczony, Ronny Heaslop, jest sędzią. Brytyjscy kolonizatorzy i ludność indyjska żyją tutaj pozornie w zgodzie, ale wystarczy iskierka, by wybuchł bunt.
4. „Sto lat samotności” – Gabriel García Márquez
Miała to być pierwsza powieść Gabriela Garcíi Marqueza. Dzięki swym dziadkom znał od dziecka historię Macondo i dzieje rodziny Buendía, prześladowanej fatum kazirodztwa. Świat, w którym rzeczy nadzwyczajne miały wymiar szarej codzienności, zwyczajność zaś przyjmowana była jak zjawisko nadprzyrodzone; świat bez czasu, gdzie wiele rzeczy nie miało jeszcze nazw, był też jego światem.
3. „Wielki Gatsby” – F. Scott Fitzgerald
Powieść uznana za jedną z najważniejszych w XX wieku. Autor, Francis Scott Fitzgerald, czołowy twórca tzw. straconego pokolenia pisarzy amerykańskich, ukazał desperację i zagubienie młodych Amerykanów w okresie prosperity po I wojnie światowej.
2. „Zabić drozda” – Harper Lee
Lata trzydzieste XX wieku, małe miasteczko na południu USA. Atticus Finch, adwokat i głowa rodziny, broni młodego czarnoskórego mężczyzny oskarżonego o zgwałcenie biednej białej dziewczyny Mayelli Ewell. Prosta sprawa sądowa z powodu wszechpanującego rasizmu, urasta do rangi symbolu. W codziennej walce o równouprawnienie czarnych jak echo powraca pytanie o to, gdzie przebiegają granice ludzkiej tolerancji.
1. „Anna Karenina” – Lew Tołstoj
Anna Karenina wiedzie dostatnie, stabilne i nieco nudne życie u boku dużo starszego męża. Piękna młoda kobieta spełnia się jako matka, ale nie stroni też od przyjęć, jest uwielbiana na petersburskich salonach. Spokój znika wraz z pojawieniem się hrabiego Wrońskiego, który wprowadza w życie Anny namiętność, jakiej nigdy nie zaznała. I zniszczenie, którego nie da się cofnąć.